Jestem absolwentką Instytutu Rusycystyki UŁ, uczennicą jednego z nestorów polskiego przekładoznawstwa literaturoznawczego, prof. Zygmunta Grosbarta, który kierował moją pracą magisterską (1985), prowadził doktorat (1993) i sekundował dalszej karierze. Etat asystenta udało mi się zdobyć tuż przed obroną dysertacji doktorskiej - wcześniej zatrudniono mnie na etacie inżynieryjno-technicznym. Mogę więc powiedzieć, że znam pracę na uczelni od podszewki, tym bardziej, że przeszłam wszystkie szczeble kariery naukowej - od asystenta, poprzez doktorat i etat adiunkta, następnie habilitację i profesurę uniwersytecką, aż do profesury nadzwyczajnej i uzyskania tytułu profesorskiego (2013), a później uzwyczajnienia (obecnie jest to etat profesora). Od kilku lat kieruję Zakładem Przekładu i Dydaktyki, wcześniej Katedrą (następnie Zakładem Literatury Rosyjskiej). W ramach pracy i zainteresowań z tym związanych zajmuję się przede wszystkim nauczaniem teorii, krytyki oraz praktyki przekładu. W październiku 2024 r. objęłam stanowisko Dyrektora Instytutu Rusycystyki UŁ.

Poza zainteresowaniami związanymi z pracą, które koncentrują się wokół problematyki literaturoznawczej i przekładowej moją pasję jest tłumaczenie poezji, które traktuję trochę jak rozwiązywanie krzyżówek, co również lubię. Poza tym lubię czytać - to zawsze było moją pasją, lubię słuchać muzyki klasycznej, która pozwala się wyciszyć i latynoskiej, która podrywa do tańca. Chętnie też podróżuję, zwiedzam, poznaję nowe miejsca, ludzi, zwyczaje, potrawy.

Kiedy myślę o swoich osiągnięciach, pierwsze co przychodzi do głowy, to kariera naukowa. Myślę, że uzyskanie profesury niewątpliwie jest takim osiągnięciem. Niemniej, najbardziej cieszy mnie, że moje książki nie są jedynie dekoracją półek, ale wykorzystują je w pracy inni dydaktycy i uczeni, że czytają je studenci. Cieszą mnie również osiągnięcia moich studentów i doktorantek, spośród których jedna uzyskała już stopień doktora habilitowanego. Natomiast poza pracą naukową za sukces osobisty uważam wydanie zbiorku poetyckiego oraz szeregu tłumaczeń, w tym wierszy Cwietajewej w dwujęzycznym tomie redagowanym przez Andrieja Bazilewskiego oraz jej "Poematu Góry", a także współpracę interdyscyplinarną z muzykologiem Jerzym Stankiewiczem, dzięki której wydano zeszyty nutowe i płyty z utworami kompozytorów ojca i syna Regameyów z moją konsultacją, esejem i przekładem tekstów rosyjskich. Za swój sukces uważam też posiadanie rodziny. Bez jej wsparcia zapewne nie osiągnęłabym tego wszystkiego, co dzisiaj może mnie cieszyć.